Gayret etmemiz gereken çok şey var. İsa bize sahip olduklarımıza sıkı tutunmamızı söyledi (Vahiy 3:11). Onlar buyruklar, kutsallık, ahlak, saygınlık, Rab’bin bizdeki kutsal emaneti, hayatımız ve özellikle de Ruh’un birliğidir.

Onlarca müjdeci mezhepler bulunsa da her zaman Kutsal Ruh’un birliğini korumaya gayret etmeliyiz çünkü Rab ve onun işi birdir. Birisi kilisesini savunurken başka bir kiliseyi ayıplar ya da küçümserse Rab’bin Kutsal Ruhunun bilgeliğinde bir ‘çatlağa’ yol açar. İnsan aracılığıyla Rab’bin işini yapan Kutsal Ruh’tur. Şöyle düşünceler olmamalıdır: ‘’Mesih’e kazandıracağım insanlar da var, kazandırmayacağım insanlar da var. Benim gibi vaizler de var başkaları gibi kötü vaizler de var.’’ Bir Hristiyanın asla hiçbir kiliseyi ya da hizmeti eleştirmemesi gerekir çünkü Rab hizmetkarlarını kendi istediği şekillerde kullanır.

Kilisemizde toplanıp bir yandan kötülüğün güçleriyle mücadele eder ve onları yenerken bir yandan da düşmanın bizi yenmesine izin veremeyiz. Rab’be iman etmiş insanların üzerine basmaya çalışırsak çok kötü bir iş yapmış oluruz. Düşmanın bizi kullanmasına izin vermek çok büyük bir günahtır. Başkasının sonsuz yıkımından siz sorumlu olmayın.

Kardeşlerin barış içinde birlikte yaşamaları, şeytanın kendilerini Rab’bin varlığından ve diğer Hristiyanların dostluğundan koparmasına izin vermemeleri gerekir. Eğer birisi sizi bir şeyle suçlarsa haklarınızı insan mahkemesinde aramayın. Rab’bin ilahi mahkemesine gidin ve davanızı orada savunun. Rab adil yargıçtır ve asla yozlaşmaz.

Hepimizin tek bir bedenin üyeleri olduğunu anlamamız gereklidir. Bu yüzden birlik içinde olmalıyız. Bu diğer kilisedeki insanlarla kol kola yürümemiz gerektiği anlamına gelmiyor. Herkes kendi çağrısını yerine getirmelidir. Öğretmen geldiğinde herkesi yaptığı işlerden dolayı ödüllendirecektir.

Birlik bereketleri almamız için de gereklidir. İsa ‘’iki ya da üç kişi bir konuda anlaşırsa göklerdeki Babam onların isteklerini gerçekleştirir’’ demiştir (Matta 18:19).

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares