Adem’in işlediği günah Rab’bin planına çok zarar vermişti. Rab’bin benzeyişinde yaratılan insan, kasıtlı ve çılgınca bir şey yapmış, düşmanın daha önce duyulmamış bir stratejisine kanmıştı (Yaratılış 1:26). Adem kendine olan saygısını kaybetti ve düşmana tapınmaya başladı. Onun utanç verici isteklerine kapıldı, aklı uyuştu ve yüreği sertleşti.

İsa’nın dünyaya gelişi insanın bu acınası durumuna son verdi. Mesih bizim yerimize acı çekti ve bizi tüm kötü güçlerden özgürleştirdi. Bu mesajı herkese duyurmalıyız. Şeytanın doğası olan ölümden muaf olan tek bir kişi bile yoktur. Şeytanın boyunduruğuna girmemiş tek bir ruh bile yoktur (Romalılar 5:12).

İyi Haberi yaydığımızda kayıp ruhlara da kurtuluş fırsatı sunarız. Bu yüzden putperestlik yapanlar, büyücülükle uğraşanlar ve diğer iğrenç şeylerle ilgilenenler İsa’nın onlar için yaptığı şeye inandıklarında kurtulurlar. Ama Rab’bin çocuklarını bekleyen bir tehlike var. Mesih’in kanıyla aklanmış olsalar da eski yaptıklarına geri dönmeye ayartılabilirler ve birçok kişi ayartılmıştır!

Hristiyan olduklarını söyleyen ama hala Rab’bi hoşnut etmeyen törenler yapan insanlar var. Hristiyan olduklarını iddia ediyorlar ve böyle görülmek için çaba gösteriyorlar; ama gerçekten gittikçe daha fazla uzaklaşıyorlar. Tapınmaları Kutsal Metinlere dayanmayan tuhaf uygulamalardan oluşuyor ve Rab’bin önünde hiçbir değeri yok. Tam tersine, Rab onlardan tiksiniyor.

Yukarıdaki ayet bize bu insanlardan uzak durmamız gerektiğini anlatıyor. Rab’bin sözü ışıkla karanlık arasında paydaşlık olamayacağını söylüyor (2. Korintliler 6:14). Böyle insanlara sadece Rab’bin mesajını ulaştırmak için yaklaşmalıyız. Arkadaşlık etmemeli, davetlerini kabul etmemeli, birlikte zaman geçirmemeli, uygulamalarına katılmamalıyız. Müjde bize onların arasından ayrılmamız gerektiğini söylüyor. Onlardan uzak durmalı, kirli işlerine dahil olmamalıyız. Böylece Rab bizi kabul edecektir.

Yüce Rab’be hizmet edenlerin Kutsal Kitabın öğütlerine kulak vermesi gerekir. Herkesi memnun etmeye çalışan bir siyasetçi gibi davranmayın. Kayıp insanlara karşı elbette iyi ve nazik olmalı, onlara elimizi uzatmalıyız. Ama onlara Kutsal Kitaba uygun olmayan uygulamalarını göstermeliyiz. Tövbe etmeleri gerektiğini anlatmalıyız; aksi halde ruhlarını kaybederler. İşinizi Rab’be kulak vererek yapın!

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares